Manuel Maria Ponce (1882 – 1948) was a Mexican composer and pianist. He has composed many important works for the guitar. His musical style has been influenced from romanticism and neoclassicism and from the traditional Mexican music. In collaboration with the guitarist Andrés Segovia he composed many works which contributed to the revitalization of the repertoire and the establishment of the guitar as a 20th century soloistic instrument. His guitar sonatas in particular are of crucial importance.
Ο Manuel Maria Ponce (1882 – 1948) ήταν Μεξικάνος συνθέτης και πιανίστας, όμως έχει γράψει πολλά αξιόλογα έργα και για κιθάρα. Στο συνθετικό του ύφος συναντά κανείς διάφορες επιρροές, από το ρομαντισμό μέχρι το νεοκλασικισμό, αλλά και αρκετά μουσικά θέματα από την παραδοσιακή μεξικάνικη μουσική.
Με τα έργα που έγραψε για την κιθάρα, σε συνεργασία με τον κιθαρίστα Andrés Segovia, συνέβαλλε στην αναζωογόνηση του κιθαριστικού ρεπερτορίου αλλά και στην εδραίωση της κιθάρας ως σολιστικό όργανο τον 20ο αιώνα. Οι σονάτες του για κιθάρα λόγου χάρη, είναι από τα πιο γνωστά έργα που έχουν γραφτεί για το όργανο.
Spanish Andrés Segovia (1893 – 1987) is considered to be the patriarch of modern classical guitar. His technique has been surpassed by the new generations of guitar players, but this is a natural law of evolution in instrumental performing. However, this fact doesn’t diminish his value as the founder and evangelist of the classical guitar in the 20th century.
When he was very famous and celebrated, he toured worldwide, he recorded music, he made guitar transcriptions, he composed and motivated many composers to write new works for the guitar (William Walton, Manuel Maria Ponce, Castelnuovo Tedesco and others). As a teacher, he cultivated a whole generation of guitarists who then continued his work. Thanks to his efforts, the guitar has won an equivalent status to other classical instruments and became known to the public.
Ο Ισπανός Andrés Segovia (1893 – 1987) θεωρείται ως μια ‘πατρική’, σχεδόν ‘ιερή’ μορφή της κιθάρας. Τώρα πια η τεχνική του ως σολίστ έχει ξεπεραστεί από νεότερους, περισσότερο επιδέξιους κιθαριστές. Άλλωστε ο τρόπος εκτέλεσης ενός οργάνου συνεχώς εξελίσσεται και οι νέες γενιές κιθαριστών σε πολλά επίπεδα ξεπερνούν τις παλαιότερες. Αυτό όμως δεν μειώνει την αξία του Segovia ως θεμελιωτή της κλασικής κιθάρας κατά τον 20ο αιώνα.
Την εποχή της δόξας του έκανε περιοδείες σε όλον τον κόσμο, αμέτρητες ηχογραφήσεις, εμπλούτισε τις τεχνικές και το ρεπερτόριο της κιθάρας, έκανε πολλές διασκευές και παρακίνησε πολλούς συνθέτες να γράψουν νέα έργα για την κιθάρα (όπως ο William Walton, Manuel Ponce, Castelnuovo Tedesco κ.ά.). Επίσης ως δάσκαλος, καλλιέργησε μια ολόκληρη γενιά κιθαριστών που στη συνέχεια έκαναν καριέρα, συνεχίζοντας το έργο του δασκάλου τους.
Χάρη στη σταυροφορία του Segovia για την κλασική κιθάρα, η κιθάρα βγήκε από την αφάνεια, έγινε ευρύτερα γνωστή στο κοινό και καθιερώθηκε ως ένα σολιστικό όργανο ισότιμο με τα άλλα (βιολί, πιάνο κτλ.).
Canción No. 2 from Tres Canciones Populares Mexicanas,
Manuel Maria Ponce
(Three popular Mexican songs/Τρία λαϊκά μεξικάνικα τραγούδια)
Homo Classicus 